آسانسور هشت تایی

آسانسور هشت تایی

بزرگترین گروه بندی آسانسور ها بصورت آسانسور هشت تایی می باشد که در اصطلاح در قالب آسانسور های گروهی می باشد.که تنها راه حل قابل قبول آن قرار گفتن چهار به چهار در روبروی یکدیگر می باشد.در این حالت محل انتظار مسافرین بایستی از دو طرف باز بوده و فاصله هر طرف آن از ورودی اصلی مسافرین تقریبا یکسان باشد.

باز بودن دوطرف محل انتظار به علت ظرفیت زیاد آسانسور هاو دسترسی مسافرین از دو طرف به آن بدون ایجاد مزاحمت برای سایر مسافرین می باشد.و به مسافرین خروجی امکان می دهد که بیدرنگ پس از خروج از آسانسور با حداقل برخورد با مسافرین ورودی محل را ترک نماید.

عرض محل انتظار دوبرابر عمق کابین و حداقل ۳متر می باشد.ماکزیمم عرض محل انتظار از۳/۴متر نیز نباید تجاوز نماید زیرا سوار شدن مسافران به آسانسور زمان زیادی را تلف می نماید. دکمه احضار آسانسورها باید در مرکز ایستگاه و یا دو دکمه در طرفین باشد.

بهترین محل ایستادن مسافرین در مرکز ایستگاه آسانسور بوده،به نحوی است که در حداقل مدت بتوانند به آسانسور مورد نظر سوار شوند،محل انتظار مسافرین در ایستگاه آسانسور اصلی نبایستی مورد استفاده و رفت  و آمد غیر مسافرین قرار گیرد زیرا مستلزم ایستگاه بزرگی خواهد بود البته در طبقات به علت تعداد مسافرین کمتر ممکن است از آن برای رفت آمد غیر مسافر نیز استفاده شود.

آسانسور های زوج و فرد

در تقسیم بندی آسانسورهای ساختمان به سرویس دهی در طبقات زوج و فرد،آسانسور ها در طول کل ساختمان حرکت کرده و جابجا می شوند بطوریکه هر یک از آسانسور های در نظر گرفته شده در طبقات می توانند ضمن مراجعه به طبقه همکف تنها به طبقات زوج یا فرد دسترسی داشته و سرویس دهند.این نوع تقسیم بندی آسانسور در ساختمانهای عمومی و اداری بکار گرفته میشود.

تاثیر این تقسیم بندی آسانسورها در کاهش طبقات سرویس دهی باعث کاهش توقفهای کابین در هر بخش  خواهد شد  و ضمنا تاثیر در کاهش هزینه های اولیه آسانسور خواهد گذاشت.زیرا تعداد دربهای ورودی در طبقات کاهش می یابد.

آسانسور ویژه افراد ناتوان یا کم توان جسمی و حرکتی

آسانسور ویژه افراد ناتوان

در ساختمانهای چند طبقه،آسانسورها برای جابجایی افراد ناتوان یا کم توان و سایر افرادی که دارای مشکلات یا محدودیت های حرکتی هستند مورد استفاده قرار میگیرد.بطور کلی یکی از موارد و نشانه های رشد جوامع در نظر گرفتن و تولید محصولاتی هستش که تمامی اقشار با در نظر گرفتن محدودیت هایی که دارند بتوانند شرایط رفاهی و یا تا حدودی با استفاده از تجهیزات بر بعضی از این مشکلات غلبه کنند.یکی از ابتدایی ترین رفتاری که یک جامعه نسبت به محیط خود می تواند داشته باشد طراحی و ایجاد شرایطی است که افراد با توانایی یا محدودیت حرکتی باری از دوش ایشان برداشته و زندگی راحتتری داشته باشند.یکی از گروهایی که در این راه پیشگام هستند مهندسین در تمام رشته ها هستند که واقعا می توان گفت آسایش فیزیکی و پیرامونی و همچنین تجهیزات مورد استفاده در طی روز توسط این افراد در رشته های مختلف طراحی شده و رفاه و آسایش را به دنبال داشته.

به طور کلی استاندارد EN-81 سه سطح دسترسی را برای آسانسور ها در نظر گرفته است.که مهمترین آنها ابعاد و اندازه های ورودی به هر کابین می باشد.حداقل ابعاد لازم برای استفاده یک ویلچر عبارت است از  ۱۰۰۰* ۱۲۵ میلیمتربا درب ورودی ۸۰سانتیمتر.در ساختمانهایی با رفت آمد بیشتر و عمومی لازم است فضایی برای شخص همراه با ویلچر سوار در نظر گرفته شود.

کابین آسانسور باید دقیقا به هنگام توقف با سطح پاگرد راه پله ها هم تراز باشد و همچنین درب آسانسور با سرعت متناسب برای یک ویلچر سوار برنامه ریزی گردد.ارتفاع شستی ها حداقل ۹۰سانتیمتر و حداکثر۱۲۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود لازم است که فضای کافی برای ویلچر سوار در کابین آسانسور وجود داشته باشد و همچنین در هنگام خروج از آسانسور در محوطه پاگرد و ایستگاه آسانسور فضای مناسبی برای چرخش یک ویلچر وجود داشته باشد.

بطور خلاصه برای استفاده افراد کم توان یا ناتوان جسمی حرکتی به ابعاد کابین آسانسور نحوه توقف و تراز بودن کابین در ایستگاه و باز و بسته شدن درب ها باید توجه ویژه داشته باشیم تا توانایی استفاده از آسانسور بتواند جابجایی برای این افراد را راحتتر کند.

شیرهای کنترل آسانسور هیدرولیک و هوم لیفت

شیرهای کنترل آسانسور هیدرولیک و هوم لیفت

زمانی که لازم است آسانسور هیدرولیک به سمت بالا حرکت کند. روغن در حد مشخصی به سمت شیرهای کنترل،جریان پمپ می شود.شیرهای کنترل به روغن اجازه می دهد به سمت سیلندر،جریان یابد .یا اینکه بسته به سرعت مورد نیاز آسانسور هیدرولیک یا هوم لیفت،مقداری از آن به سمت مخزن بازگردد.با اینکه ساختار شیرهای کنترل به طور قابل توجهی دارای تنوع می باشد. ولی در حال حاضر در تمام سیستم های کنترل آسانسور هیدرولیک از این سیستم استفاده می گردد.

این شیرهای در بالای محفظه پاور یونیت قرار دارند.می توان یک صداگیر بین پمپ و مجموعه کنترل شیرها،یا بعد از شیرهای کنترل قرارداد.این وسیله معمولا صدا را تا ۲-۳ دسیبل کاهش می دهد.اکثر صدایی که شنیده می شود در زمانی بوجود می آید که شیر کنترل روغن را به مخزن می فرستد و در این شرایط صدا به ۸۰-۸۵ دسیبل می رسد.

همیشه باید در مسیر شیر کنترل از یک شیر قطع و وصل استفاده کرد.تا بتوان سیلندر را برای سرویس از محل خود خارج کرد.مجموعه کامل باید روی پدهای جداکننده نصب شود.این مجموعه باید کاملا پلمپ و تراز باشد ولی دقت زیادی برای تنظیم مجموعه لازم می باشد.بطور کلی پمپ و موتور به دقت زیادی برای تنظیم نیاز دارد که این فعالیت توسط تولید کننده انجام میگرد.

شیر اطمینان در آسانسورهیدرولیک

چنان که از نام آن بر می اید،برای شکستن فشار روغن به کار می رود.محل نصب آن در بخش پاور یونیت بوده در کنار شیر کنترل قرار دارد.این شیر به گونه ای تنظیم شده است که حداکثر فشار تولید شده توسط پاور یونیت بیش از ۱۴۰درصد فشار نامی آن شود.بطور مثال در صورتیکه فشار نامی هیدرولیکی۵۰ بار باشد،شیر فشار شکن در ۵۶بار وارد عمل شده و فشار اضافی را که به سیستم آسانسور وارد شده است به هر دلیلی تخلیه میکند.

مدت زمانی که شیر اطمینان آسانسور هیدرولیک عمل میکند نباید بیش از ۳۰ثانیه طول بکشد اندازه آن به گونه ای طراحی  شده است که پس از این مدت فشار روغن به حد مجاز پایین آمده و آسانسور خاموش شود.لازم بذکر است شیلنگ انتقال روغن از مجموعه تامین فشار تا سیلندر نیز باید بتواند حداقل فشار کار سیستم با بیش از ۴۰/۱را تحمل نماید و در این فشار آسانسور هیدرولیک دچار تخریب نگردد.

Title

Go to Top