آسانسور ویژه افراد ناتوان

در ساختمانهای چند طبقه،آسانسورها برای جابجایی افراد ناتوان یا کم توان و سایر افرادی که دارای مشکلات یا محدودیت های حرکتی هستند مورد استفاده قرار میگیرد.بطور کلی یکی از موارد و نشانه های رشد جوامع در نظر گرفتن و تولید محصولاتی هستش که تمامی اقشار با در نظر گرفتن محدودیت هایی که دارند بتوانند شرایط رفاهی و یا تا حدودی با استفاده از تجهیزات بر بعضی از این مشکلات غلبه کنند.یکی از ابتدایی ترین رفتاری که یک جامعه نسبت به محیط خود می تواند داشته باشد طراحی و ایجاد شرایطی است که افراد با توانایی یا محدودیت حرکتی باری از دوش ایشان برداشته و زندگی راحتتری داشته باشند.یکی از گروهایی که در این راه پیشگام هستند مهندسین در تمام رشته ها هستند که واقعا می توان گفت آسایش فیزیکی و پیرامونی و همچنین تجهیزات مورد استفاده در طی روز توسط این افراد در رشته های مختلف طراحی شده و رفاه و آسایش را به دنبال داشته.

به طور کلی استاندارد EN-81 سه سطح دسترسی را برای آسانسور ها در نظر گرفته است.که مهمترین آنها ابعاد و اندازه های ورودی به هر کابین می باشد.حداقل ابعاد لازم برای استفاده یک ویلچر عبارت است از  ۱۰۰۰* ۱۲۵ میلیمتربا درب ورودی ۸۰سانتیمتر.در ساختمانهایی با رفت آمد بیشتر و عمومی لازم است فضایی برای شخص همراه با ویلچر سوار در نظر گرفته شود.

کابین آسانسور باید دقیقا به هنگام توقف با سطح پاگرد راه پله ها هم تراز باشد و همچنین درب آسانسور با سرعت متناسب برای یک ویلچر سوار برنامه ریزی گردد.ارتفاع شستی ها حداقل ۹۰سانتیمتر و حداکثر۱۲۰ سانتیمتر در نظر گرفته شود لازم است که فضای کافی برای ویلچر سوار در کابین آسانسور وجود داشته باشد و همچنین در هنگام خروج از آسانسور در محوطه پاگرد و ایستگاه آسانسور فضای مناسبی برای چرخش یک ویلچر وجود داشته باشد.

بطور خلاصه برای استفاده افراد کم توان یا ناتوان جسمی حرکتی به ابعاد کابین آسانسور نحوه توقف و تراز بودن کابین در ایستگاه و باز و بسته شدن درب ها باید توجه ویژه داشته باشیم تا توانایی استفاده از آسانسور بتواند جابجایی برای این افراد را راحتتر کند.